'Prachtig wordt de wijk met AH', kopte de Volkskrant een tijdje terug naar aanleiding van de opening van een Albert Heijn in de Betje Wolffstraat in Den Haag. Minister van Wonen, Wijken en Integratie Ella Vogelaar vond het openen van deze winkel zo'n heugelijk feit dat ze de Algemene Politieke Beschouwingen zelfs even liet wat ze waren om de opening met een toespraak op te luisteren.
De Albert Heijn aan de Leyweg die vorig jaar vertrok
Ook mede PvdA'er Henk Kool, Haags wethouder van sociale zaken, was enthousiast: ‘Ik ben hartstikke trots op deze winkel, ik ben hartstikke trots op Albert Heijn.’ Het zegt alles over de luchtkastelen die in de naar Vogelaar vernoemde probleemwijken worden opgetrokken, dat van de simpele vervanging van een C1000 door een Albert Heijn zulke hooggespannen verwachtingen worden gekoesterd.
In het artikel wordt gedaan alsof een verouderde C1000 uit quasi-idealistische motieven is vervangen door een spiksplinternieuwe Albert Heijn. De werkelijkheid is dat de Betje Wolffstraat in een vorige stadsvernieuwingsronde een aantal jaar geleden al een grondige renovatie heeft ondergaan. Het gebouw waarin eerst de C1000 zat en nu de Albert Heijn is het product van die renovatie. Niets verouderde C1000 dus, maar gewoon een normale supermarkt in een pand van een aantal jaar oud die als onderdeel van een zakendeal in handen van Albert Heijn terecht is gekomen (zie voor details over dat laatste: hier en hier).
Vol trots wordt vermeld dat Albert Heijn heeft beloofd personeel uit de buurt in te zetten. Wat denken deze mensen, dat het personeel van de C1000 werd ingevlogen uit sjieke wijken als de Staatsliedenbuurt en het Benoordenhout?
Ene Jan-Willem Grievink wordt in het Volkskrant artikel opgevoerd als supermarkt deskundige. "Andere supermarkten bezoek je om iets te kopen," orakelt hij, "bij Albert Heijn heeft het winkelen ook iets sociaals."
Zijn dit de strohalmen waaraan men zich vastklampt?
Je zou bijna geloven dat de inboorlingen een voorheen ongekend genot mogen smaken. De werkelijkheid is dat een paar straten verderop het grotere winkelcentrum De Leyweg is gelegen. Daar zat tot voor kort een Albert Heijn, maar die is vorig jaar vertrokken en vervangen door een vestiging van de Hoogvliet. Aan het ontbreken van een Albert Heijn heeft het dus niet gelegen bij de verloedering van wat ooit een doodgewone buurt was, waarvan niemand het in zijn hoofd zou hebben gehaald te spreken over een probleemwijk.
De realiteit is dat deze wijken ten gevolge van een volstrekt onverantwoord migratiebeleid de laatste decennia blootstaan aan een onafgebroken stroom van nieuwkomers. Inmiddels bedraagt het percentage allochtonen in het postcodegebied van dit Albert Heijn filiaal meer dan 46%. Ook het grootste deel van de autochtone bewoners is echter nieuwkomer, afkomstig uit wijken waar je inmiddels geen blanke meer aantreft, zoals de Schilderswijk en Transvaal. Hoe kan zo'n massale instroom leiden tot iets anders dan grootscheepse sociale desintegratie?
Het AD besteedde enige tijd geleden aandacht aan de Betje Wolffstraat:
Gelukkig is het einde van al deze ellende nu in zicht, met dank aan Albert Heijn. Tenminste, voor wie in fabeltjes gelooft. Wie er wat meer realistische ideeen op nahoudt, zal zich realiseren dat het herstellen van sociale verbanden heel wat moeilijker is dan het vernietigen ervan. Daar is heel wat meer voor nodig dan het vervangen van een C1000 door een Albert Heijn.
De Albert Heijn aan de Leyweg die vorig jaar vertrokOok mede PvdA'er Henk Kool, Haags wethouder van sociale zaken, was enthousiast: ‘Ik ben hartstikke trots op deze winkel, ik ben hartstikke trots op Albert Heijn.’ Het zegt alles over de luchtkastelen die in de naar Vogelaar vernoemde probleemwijken worden opgetrokken, dat van de simpele vervanging van een C1000 door een Albert Heijn zulke hooggespannen verwachtingen worden gekoesterd.
In het artikel wordt gedaan alsof een verouderde C1000 uit quasi-idealistische motieven is vervangen door een spiksplinternieuwe Albert Heijn. De werkelijkheid is dat de Betje Wolffstraat in een vorige stadsvernieuwingsronde een aantal jaar geleden al een grondige renovatie heeft ondergaan. Het gebouw waarin eerst de C1000 zat en nu de Albert Heijn is het product van die renovatie. Niets verouderde C1000 dus, maar gewoon een normale supermarkt in een pand van een aantal jaar oud die als onderdeel van een zakendeal in handen van Albert Heijn terecht is gekomen (zie voor details over dat laatste: hier en hier).
Vol trots wordt vermeld dat Albert Heijn heeft beloofd personeel uit de buurt in te zetten. Wat denken deze mensen, dat het personeel van de C1000 werd ingevlogen uit sjieke wijken als de Staatsliedenbuurt en het Benoordenhout?
Ene Jan-Willem Grievink wordt in het Volkskrant artikel opgevoerd als supermarkt deskundige. "Andere supermarkten bezoek je om iets te kopen," orakelt hij, "bij Albert Heijn heeft het winkelen ook iets sociaals."
Zijn dit de strohalmen waaraan men zich vastklampt?
Je zou bijna geloven dat de inboorlingen een voorheen ongekend genot mogen smaken. De werkelijkheid is dat een paar straten verderop het grotere winkelcentrum De Leyweg is gelegen. Daar zat tot voor kort een Albert Heijn, maar die is vorig jaar vertrokken en vervangen door een vestiging van de Hoogvliet. Aan het ontbreken van een Albert Heijn heeft het dus niet gelegen bij de verloedering van wat ooit een doodgewone buurt was, waarvan niemand het in zijn hoofd zou hebben gehaald te spreken over een probleemwijk.
De realiteit is dat deze wijken ten gevolge van een volstrekt onverantwoord migratiebeleid de laatste decennia blootstaan aan een onafgebroken stroom van nieuwkomers. Inmiddels bedraagt het percentage allochtonen in het postcodegebied van dit Albert Heijn filiaal meer dan 46%. Ook het grootste deel van de autochtone bewoners is echter nieuwkomer, afkomstig uit wijken waar je inmiddels geen blanke meer aantreft, zoals de Schilderswijk en Transvaal. Hoe kan zo'n massale instroom leiden tot iets anders dan grootscheepse sociale desintegratie?
Het AD besteedde enige tijd geleden aandacht aan de Betje Wolffstraat:
Een gezin in de straat is duidelijk: het gaat niet goed met Moerwijk West (hetgebied tussen Erasmusweg, Betje Wolffstraat, Loevesteinlaan en Zuiderpark). "Ik laat mijn dochter (17) niet meer na donker naar de C1000 in de Betje Wolffstraat gaan. Daar is het niet meer veilig," aldus de vader des huizes.
De man somt een reeks incidenten op van de laatste tijd. De meest in het oog springende: een verwarde man die met een slagersmes bezoekers in de C1000 bedreigt; baldadige jongeren die er (tijdelijk) met de motor van een politieagent vandoorgaan; de vele ruiten die worden ingegooid bij winkeliers in de Betje Wolffstraat; de beroving op klaarlichte dag van mensen die net hadden gepind naast de C1000; en een veelvoorkomende: net gekocht eten dat zo van de transportband bij de supermarkt wordt gepikt."
Bron
Gelukkig is het einde van al deze ellende nu in zicht, met dank aan Albert Heijn. Tenminste, voor wie in fabeltjes gelooft. Wie er wat meer realistische ideeen op nahoudt, zal zich realiseren dat het herstellen van sociale verbanden heel wat moeilijker is dan het vernietigen ervan. Daar is heel wat meer voor nodig dan het vervangen van een C1000 door een Albert Heijn.
