In de greep van een megalomane overheid

Zelf bepalen wat de beste school is voor uw kind? Helaas, vadertje staat weet het beter.

Troost u met de gedachte dat dit plan de heilstaat wellicht weer een stapje dichterbij weet te brengen.

Wilders de racist

'Durf Wilders een racist te noemen,' luidt de oproep van de bekende linksextremist René Danen in het NRC Handelsblad. Hij stelt vast dat er in Nederland een taboe lijkt te rusten op het benoemen van het racisme van de Partij voor de Vrijheid.

Doorgeslagen anti-racisten als Danen stellen met lede ogen vast dat met de moord op Fortuyn is de antidiscriminatie-industrie een machtig wapen uit handen geslagen. Het begrip racisme heeft de afgelopen decennia zo'n sterke emotieve lading gekregen, dat het verwijt van racisme genoeg was om personen die het waagden onwelgevallige meningen te verkondigen te demoniseren en marginaliseren.

Een kniesoor die erom maalt dat Wilders geen racist is. Racisme is uitgegroied tot een paraplubegrip, dat moeiteloos wordt toegepast op zaken waarbij een raciale dimense niet of slechts indirect aanwezig is.

Het dragen van een Nederlands vlaggetje op je arm, de loutere erkenning dat er weleens aangeboren verschillen in intelligentie tussen de rassen zouden kunnen zijn, het formuleren van bedenkingen bij massamigratie, kritiek op de Islam, allemaal zijn het de voorboden van een nieuw Auschwitz.

Strijd voor vrije meningsuiting blijkt eenzame strijd

Als het de bedoeling was van VVD-voorman Mark Rutte om aan te tonen hoe schokkend weinig politiek draagvlak er in dit land bestaat voor ware vrijheid, dan is hij glansrijk in zijn missie geslaagd.

De holocausthysterie waarin zijn voorstel om de vrijheid van meningsuiting van zijn wettelijke beperkingen te ontdoen binnen de kortste keer ontaardde, maakt eens te meer duidelijk dat dit land kiest voor onvrijheid.

Daar kan alle huichelarij van de wereld op en rond 4 en 5 mei geen verandering in brengen.

Wemaster aangehouden vanwege satirische column

De Amsterdamse politie heeft de webmaster van webzine Ravage aangehouden, op verdenking van bedreiging van Geert Wilders. Een duidelijk geval van 'het moet niet veel gekker worden'.

Want hoe achterlijk moet je zijn om niet direct door te hebben dat het hier gaat om een satirisch stukje?

Geert Wilders mag zichzelf tegenwoordig graag presenteren als martelaar van het vrije woord. Om zijn geloofwaardigheid te bewaren, kan wat gas terug bij zijn aangiftebeleid geen kwaad.

Financiele crisis manna uit hemel voor politiek

Het meest zorgwekkende aan de huidige economische crisis is nog wel dat hij bij politici allerlei megalomane ideeën voedt.

Feit is dat crises een gezond onderdeel van de economische cyclus zijn. Het met allerlei kunst- en vliegwerk op de been houden van bedrijven die blijk geven van een beperkte levensvatbaarheid, is een schoolvoorbeeld van korte termijn politiek.

Labour-regering bewijst Wilders dienst

Na de vervolging kwam de verbanning uit Groot Britannië. Heimelijk moet Geert Wilders in zijn vuistje lachen.

Al deze tegenwerking legt hem electroraal namelijk geen windeieren. In de peilingen van Maurice de Hond is de PVV inmiddels de tweede partij.

Vervolging Wilders logisch gevolg van wetgeving

Dus toch vervolging van Geert Wilders. De PVV schreeuwt moord en brand. Wilders zou bij voorbaat al veroordeeld zijn, vanwege de detaileerde aard van de beschikking van het Amsterdamse hof. Het zou hier gaan om een politieke proces.

De woede en onbegrip in het kamp-Wilders zijn uiteraard heel goed te begrijpen. Maar het probleem schuilt toch echt in de wetgeving, niet in het besluit van het Amsterdamse Hof of het lafhartige gedrag van de personen achter de aangifte.

Eerder heb ik me er op dit weblog al opgemerkt dat het feitelijk alles zegt over de wettelijke status van het vrije woord in Nederland, dat er naar een reden moest worden gezocht om niet tot strafvervolging van Wilders over te gaan.

Discriminatie verboden?

Discriminatie verboden? Niet als het de goede zaak dient. De Universiteit van Utrecht heeft besloten om 15 student-assistentschappen exclusief voor allochtonen beschikbaar te maken. Een opmerkelijk bericht, omdat de facade van 'gelijke geschiktheid' wordt verlaten.

Overheidsinstanties, semi-publieke organisaties en delen van het bedrijfsleven flirten al jaren met de grenzen van discriminatiewetgeving door openlijk het beleid te voeren mannelijke autochtone sollicitanten bij "gelijke geschiktheid" af te wijzen ten faveure van vrouwen en minderheden. Dat is een beleid dat door sollicitanten ontlopen kan worden door evident beter te zijn dan kandidaten uit voorkeursgroepen. Hier gaat het echter om pure en onbeschaamde selectie op etniciteit.

Overigens is het minder nieuw dan het lijkt, het NWO heeft al jaren het moziaek programma, waarbij het primaire selectiecriterium is dat de aanvrager geen blanke autochtone Nederlander mag zijn. Halfbloedjes zijn overigens ook niet gewenst.

Voor alle duidelijkheid: dit is echte discriminatie. Niet het soort vage en nauwelijks hard te maken verhalen over achterstelling waarin de anti-discriminatieindustrie grossieert. Dit is specifiek wat Artikel 1 van de grondwet beoogde te voorkomen, keiharde bevoordeling of achterstelling op basis van etnische afkomst.

Maar goed, het levert de gezeten academische elite een schoon geweten op. Daar moeten de belangen van autochtone aspirant wetenschappers dan maar even voor wijken.

Brave indoctrinatieslachtoffertjes...

Goed nieuws, de kosten en moeite die overheid en sociale elite zich getroost hebben bij de multiculturele indoctrinatie van de afgelopen decennia blijken toch geen volstrekt verspilde moeite te zijn geweest.

Bleek eerder uit een onderzoek dat een meerderheid van de bevolking de naoorlogse migratie de grootste vergissing uit de Nederlandse geschiedenis vindt, nu blijkt dat al dat enthousiaste propageren, op school en in de media, van de dogma's van de multiculturaliteit toch wel enig effect heeft gesorteerd.

Uit een onderzoek blijkt namelijk dat een significant deel van de Nederlanders immigratie meer als een "kans" ziet dan als een "probleem" en een grote meerderheid nog altijd met droge ogen de cliché durft te onderschrijven dat immigratie een verrijking van de cultuur is.

Er is toch wel een speciaal soort blindheid voor nodig om de sociale desintegratie ten gevolge van de massamigratie van de afgelopen decennia als verrijking te omschrijven.

Maar goed, een meerderheid van de Nederlandse bevolking heeft nog altijd minder dan 5% allochtonen in de buurt wonen. In die situatie kun je jezelf wel enige dromelarij veroorloven over de verrijking die van migratie uitgaat en al die mooie kansen die een instroom van nieuwkomers biedt.

Albert Heijn schiet te hulp...

'Prachtig wordt de wijk met AH', kopte de Volkskrant een tijdje terug naar aanleiding van de opening van een Albert Heijn in de Betje Wolffstraat in Den Haag. Minister van Wonen, Wijken en Integratie Ella Vogelaar vond het openen van deze winkel zo'n heugelijk feit dat ze de Algemene Politieke Beschouwingen zelfs even liet wat ze waren om de opening met een toespraak op te luisteren.

De Albert Heijn aan de Leyweg die vorig jaar vertrok

Ook mede PvdA'er Henk Kool, Haags wethouder van sociale zaken, was enthousiast: ‘Ik ben hartstikke trots op deze winkel, ik ben hartstikke trots op Albert Heijn.’ Het zegt alles over de luchtkastelen die in de naar Vogelaar vernoemde probleemwijken worden opgetrokken, dat van de simpele vervanging van een C1000 door een Albert Heijn zulke hooggespannen verwachtingen worden gekoesterd.

In het artikel wordt gedaan alsof een verouderde C1000 uit quasi-idealistische motieven is vervangen door een spiksplinternieuwe Albert Heijn. De werkelijkheid is dat de Betje Wolffstraat in een vorige stadsvernieuwingsronde een aantal jaar geleden al een grondige renovatie heeft ondergaan. Het gebouw waarin eerst de C1000 zat en nu de Albert Heijn is het product van die renovatie. Niets verouderde C1000 dus, maar gewoon een normale supermarkt in een pand van een aantal jaar oud die als onderdeel van een zakendeal in handen van Albert Heijn terecht is gekomen (zie voor details over dat laatste: hier en hier).

Vol trots wordt vermeld dat Albert Heijn heeft beloofd personeel uit de buurt in te zetten. Wat denken deze mensen, dat het personeel van de C1000 werd ingevlogen uit sjieke wijken als de Staatsliedenbuurt en het Benoordenhout?

Ene Jan-Willem Grievink wordt in het Volkskrant artikel opgevoerd als supermarkt deskundige. "Andere supermarkten bezoek je om iets te kopen," orakelt hij, "bij Albert Heijn heeft het winkelen ook iets sociaals."

Zijn dit de strohalmen waaraan men zich vastklampt?

Je zou bijna geloven dat de inboorlingen een voorheen ongekend genot mogen smaken. De werkelijkheid is dat een paar straten verderop het grotere winkelcentrum De Leyweg is gelegen. Daar zat tot voor kort een Albert Heijn, maar die is vorig jaar vertrokken en vervangen door een vestiging van de Hoogvliet. Aan het ontbreken van een Albert Heijn heeft het dus niet gelegen bij de verloedering van wat ooit een doodgewone buurt was, waarvan niemand het in zijn hoofd zou hebben gehaald te spreken over een probleemwijk.

De realiteit is dat deze wijken ten gevolge van een volstrekt onverantwoord migratiebeleid de laatste decennia blootstaan aan een onafgebroken stroom van nieuwkomers. Inmiddels bedraagt het percentage allochtonen in het postcodegebied van dit Albert Heijn filiaal meer dan 46%. Ook het grootste deel van de autochtone bewoners is echter nieuwkomer, afkomstig uit wijken waar je inmiddels geen blanke meer aantreft, zoals de Schilderswijk en Transvaal. Hoe kan zo'n massale instroom leiden tot iets anders dan grootscheepse sociale desintegratie?

Het AD besteedde enige tijd geleden aandacht aan de Betje Wolffstraat:

Een gezin in de straat is duidelijk: het gaat niet goed met Moerwijk West (hetgebied tussen Erasmusweg, Betje Wolffstraat, Loevesteinlaan en Zuiderpark). "Ik laat mijn dochter (17) niet meer na donker naar de C1000 in de Betje Wolffstraat gaan. Daar is het niet meer veilig," aldus de vader des huizes.

De man somt een reeks incidenten op van de laatste tijd. De meest in het oog springende: een verwarde man die met een slagersmes bezoekers in de C1000 bedreigt; baldadige jongeren die er (tijdelijk) met de motor van een politieagent vandoorgaan; de vele ruiten die worden ingegooid bij winkeliers in de Betje Wolffstraat; de beroving op klaarlichte dag van mensen die net hadden gepind naast de C1000; en een veelvoorkomende: net gekocht eten dat zo van de transportband bij de supermarkt wordt gepikt."

Bron

Gelukkig is het einde van al deze ellende nu in zicht, met dank aan Albert Heijn. Tenminste, voor wie in fabeltjes gelooft. Wie er wat meer realistische ideeen op nahoudt, zal zich realiseren dat het herstellen van sociale verbanden heel wat moeilijker is dan het vernietigen ervan. Daar is heel wat meer voor nodig dan het vervangen van een C1000 door een Albert Heijn.