Strijd voor vrije meningsuiting blijkt eenzame strijd

Als het de bedoeling was van VVD-voorman Mark Rutte om aan te tonen hoe schokkend weinig politiek draagvlak er in dit land bestaat voor ware vrijheid, dan is hij glansrijk in zijn missie geslaagd.

De holocausthysterie waarin zijn voorstel om de vrijheid van meningsuiting van zijn wettelijke beperkingen te ontdoen binnen de kortste keer ontaardde, maakt eens te meer duidelijk dat dit land kiest voor onvrijheid.

Daar kan alle huichelarij van de wereld op en rond 4 en 5 mei geen verandering in brengen.

Wemaster aangehouden vanwege satirische column

De Amsterdamse politie heeft de webmaster van webzine Ravage aangehouden, op verdenking van bedreiging van Geert Wilders. Een duidelijk geval van 'het moet niet veel gekker worden'.

Want hoe achterlijk moet je zijn om niet direct door te hebben dat het hier gaat om een satirisch stukje?

Geert Wilders mag zichzelf tegenwoordig graag presenteren als martelaar van het vrije woord. Om zijn geloofwaardigheid te bewaren, kan wat gas terug bij zijn aangiftebeleid geen kwaad.

Vervolging Wilders logisch gevolg van wetgeving

Dus toch vervolging van Geert Wilders. De PVV schreeuwt moord en brand. Wilders zou bij voorbaat al veroordeeld zijn, vanwege de detaileerde aard van de beschikking van het Amsterdamse hof. Het zou hier gaan om een politieke proces.

De woede en onbegrip in het kamp-Wilders zijn uiteraard heel goed te begrijpen. Maar het probleem schuilt toch echt in de wetgeving, niet in het besluit van het Amsterdamse Hof of het lafhartige gedrag van de personen achter de aangifte.

Eerder heb ik me er op dit weblog al opgemerkt dat het feitelijk alles zegt over de wettelijke status van het vrije woord in Nederland, dat er naar een reden moest worden gezocht om niet tot strafvervolging van Wilders over te gaan.

Geen vervolging Geert Wilders

Geert Wilders ontspringt de dans. Dat is goed nieuws voor hem. Minder goed nieuws is dat de beslissing om Wilders niet te vervolgen hoogstwaarschijnlijk op geen enkele wijze is ingegeven door een werkelijke overtuiging van het belang de waarde van vrije meningsuiting.

Wilders uitspraken zijn volgens het Openbaar Ministerie "weliswaar beledigend over moslims" en dus strafbaar onder artikel 137c van het Wetboek van Strafrecht, maar omdat ze zijn gedaan binnen de context van het maatschappelijk debat wordt van strafvervolging afgezien.

Het gaat hier om een puur opportunistische keuze, ingegeven door het feit dat zelfs het O.M. wel beseft op welk niveau een land terechtkomt als prominente politici vervolgd worden voor het uiten van onwelgevallige meningen.

Ondertussen zegt het alles over de wettelijke status van het vrije woord in Nederland, dat er blijkbaar naar een reden moest worden gezocht om niet tot strafvervolging over te gaan.

Een Exercitie in Huichelarij

Via de site www.tweedekamer.nl zijn de debatten in de tweede kamer tegenwoordig live vanuit de huiskamer te volgen, maar het is de vraag of dat nu zo'n verstandig idee is. Het van begin tot eind volgen van kamerdebatten stemt over het algemeen niet al te vrolijk over ons politieke systeem. Het spoeddebat over de arrestatie van de cartoonist Gregorius Nekschot was geen uitzondering. Het teleurstellende debat was vooral een exercitie in huichelarij, met als intellectuele winnaar nota bene CDA-woordvoerder Sybrand van Haersma Buma.

Waarom? Omdat hij als enige de conclusie trok dat als partijen problemen hebben met de vervolging van iemand als Gregorius Nekschot, ze iets moeten doen aan de onderliggende wetgeving, met name artikel 137c, dat belediging van bevolkingsgroepen strafbaar maakt en daarmee elke harde grap over ras, godsdienst of seksuele oriëntatie feitelijk verbiedt. Wie terugdeinst voor die conclusie blijft steken in kritiek over de excessieve manier waarop Nekschot vorige week dinsdag werd aangehouden. Maar op dat punt was minister van Justitie Ernst Hirsch Ballin nou juist bereid de toe te geven dat het een nacht in de cel houden van Nekschot bij hem ook wel wat vraagtekens opriep.

Zo werd het een warrig debat. Wat daarbij overigens opviel was dat alleen VVD en Groen Links met hun fractievoorzitter aanwezig waren. Met Marc Rutte en Femke Halsema zijn naast de aanvrager van het debat, D'66 woordvoerder Boris van der Ham, meteen ook de meest actieve deelnemers aan het debat genoemd.

In het geval van Halsema liep dat uit op een bizarre vertoning. De partij die één van de aanjagers is van de antidiscriminatie-hysterie die het klimaat voor deze arrestatie heeft geschept, probeerde het hoogste woord te woord te voeren in een debat over de trieste gevolgen daarvan. Pure huichelarij. Wat voor soort volk gaat er immers schuil achter clubjes als het Meldpunt Discriminatie Internet, de organisatie die tekende voor de aangifte tegen Nekschot? Het antwoord luidt uiteraard: de extreem-linkse activistische achterban van Groen Links.

Wat dat betreft was de opstelling van de PvdA heel wat geloofwaardiger. Hun woordvoerder, Ton Heerts, probeerde wijselijk om vooral maar zo min mogelijk op te vallen. Ook de SP-fractie, die normaal garant staat voor ronkende uitspraken, kwam verdacht bleutjes voor de dag. Beide fracties begrepen beter dan Halsema dat de vervolging van Nekschot past in het beleid om discriminatie harder te bestrijden, waartoe de linkse partijen de regering in het verleden zelf per motie hebben opgeroepen.

Je moet voor de verdediging van onze vrijheden eenvoudigweg niet aan de linkerkant van het politieke spectrum zijn. Ook D'66 had dat wat dat betreft een flinke klont boter op het hoofd, met een fractievoorzitter die Geert Wilders bij herhaling van racisme beschuldigd vanwege zijn islamkritiek en een voorstander is van vervolging van de PVV-voorman.

En de VVD dan? Die waren met acht man uitgerukt voor het debat en zetten zwaar in, met uitspraken als 'politieke vervolging'. Ook Rutte weigerde echter onder ogen te komen dat het probleem schuilt in de veel te vergaande beperking van de vrijheid van meningsuiting die uitgaat van onze wetgeving. Voor de PVV gold hetzelfde, die partij richtte de peilen vooral op de minster van OCW, Ronald Plasterk, en riepen hem op om pal te staan voor de artistieke vrijheid. Maar waarom zou een cartoonist meer vrijheid moeten hebben dan een gewone burger? Iedereen moet zijn mening kunnen uiten, ook als die bepaalde bevolkingsgroepen onwelgevallig is.

Door de weigering om artikel 137c en 137d van het Wetboek van Strafrecht in het debat te betrekken, kon iedereen bij herhaling huichelachtig verklaren dat ze grote waarde hechten aan de vrijheid van meningsuiting. Afgaande op het debat van gisteravond is de werkelijkheid dat het vrije woord in handen van geen van deze partijen echt veilig is.

Echte voorvechters van de vrijheid van meningsuiting leggen zich niet neer bij gedrochtelijke wetsartikelen als 137c en 137d.

De Aanval op het Vrije Woord

De vervolging van cartoonist Gregorius Nekschot hoeft niemand te verbazen. Hooguit was de volstrekt excessieve manier waarop, met een grootscheepse politieinval, een onnodige arrestatie en als slagroom op de taart een volle nacht in de cel, verrassend te noemen. De vervolging op zich past echter perfect in de ontwikkelingen die zich sinds de eeuwwisseling in dit land hebben voorgedaan.

Het zijn interessante tijden waarin we leven, we maken de demasqué van een samenleving mee. Het eigenbeeld van een vrije en tolerante samenleving, dat dit land zo vol trots koesterde, wordt voor onze ogen tot op de laatste steen afgebroken. Alle hoogdravende huichelarij op en rond 4 en 5 mei kan niet verhullen dat we in werkelijkheid leven in een land waar mensen voor het uiten van hun mening worden vervolgd, bedreigd en vermoord.

Op de site Het Vrije Volk prijkte boven één van de artikelen die naar aanleiding van de arrestatie van Nekschot verscheen een DDR-vlag en elders zijn de verwijten van Stasi- of Gestapo-praktijken niet van de lucht. Dit is echter gewoon Nederland en wat hier gebeurt valt keurig binnen zowel de letter als de geest van onze wetgeving. Ook aanvallen op Paul Velleman, de verantwoordelijke officier van justitie, en Ernst Hirsch Ballin, de huidige minister van justitie, slaan de plank daarom feitelijk mis, al is de rol van beide heren odieus. Laat er geen misverstand over bestaan: het fundamentele probleem schuilt niet in de uitvoering, maar in de onderliggende wetgeving.

De harde werkelijkheid is dat het vrije woord in dit land nooit echt wortel geschoten heeft. Een organisatie als de American Civil Liberties Union (ACLU), die zich onvoorwaardelijk voor de vrijheid van meningsuiting inzet, ook als de meningen die geuit worden hen onwelgevallig zijn, zul je in Nederland dan ook niet vinden. De ACLU, feitelijk een linkse organisatie, heeft in een beroemde zaak ooit het demonstratierecht van Neo-Nazi's met succes verdedigd. Zoiets is in Nederland onvoorstelbaar. Wij moeten het doen met uiterst dubieuze clubjes als Artikel 1 en het Meldpunt Internetdiscriminatie, die ongehinderd en ongegeneerd kunnen strijden tegen de vrijheid van meningsuiting. Sterker nog, die daarvoor subsidie van de overheid ontvangen.

Door het ontbreken van diepe wortels, heeft de vrijheid van meningsuiting in dit land ook nooit een fundamentele wettelijke waarborg gekregen. Het vrije woord heeft altijd een voorwaardelijk karakter behouden. De laatste decennia zijn de wettelijke grenzen regelmatig overschreden, voornamelijk door publicisten en cartoonisten van linkse signatuur die hun pijlen richtten op het Christendom of het Koningshuis, zonder dat daar juridische consequenties aan verbonden waren. Zo kon het idee ontstaan dat we vrijer waren om te zeggen wat we willen, dan ooit tevoren.

De trieste waarheid is dat het ging om gedoogbeleid. Zaken als majesteitsschennis en godslastering zijn nooit uit het Wetboek van Strafrecht verdwenen. In plaats daarvan zijn er de afgelopen decennia juist vergaande nieuwe beperkingen van de vrijheid van meningsuiting aan het strafrecht toegevoegd, in de vorm bepalingen over het beledigen van of oproepen tot haat tegen bevolkingsgroepen. Op de enige grondwettelijke garantie voor vrijheid van meningsuiting, in artikel 7, volgt een grote maar.

In één van de vorige bijdragen op dit blog is al eens in meer detail op ons gebrek aan vrije meningsuiting ingegaan. Het komt er in dit land op neer dat je mag zeggen wat je wilt, maar voor verkeerde meningen gestraft zult worden. Dat is natuurlijk een schijnvrijheid.

Wanneer er in de toekomst weer eens iemand soepel op een erkenning van het belang van vrijheid van meningsuiting, laat volgen dat die vrijheid van meningsuiting ook zijn beperkingen kent, is het goed om het beeld van een cartoonist die wordt opgepakt door een arrestatieteam en een nacht in de cel mag doorbrengen in de herinning op te roepen. Dat is namelijk de werkelijkheid achter die bezadigde woorden.

Niemand moet zich door dit soort charlatans voor de gek laten houden. Wie beperkingen aan de vrijheid van meningsuiting verdedigd, die zo ver gaan als die in dit land, is een vijand van het vrije woord, ook kan of wil de persoon in kwestie dat aan zichzelf niet toegeven.

Vrijheid van Meningsuiting?

Op zich stelde de onvolprezen Timo Eekhoudt natuurlijk best een zinnige vraag in de uitzending van Nova College TV die het startsein vormde van zijn Warholiaanse ten minutes of fame. Waarom wordt er met de aangiften van hedendaagse verzetshelden als Timo en Els Lucas nou eigenlijk zo weinig gedaan? Zou het Openbaar Ministerie een vervolging van Geert Wilders afhouden, omdat ze van mening zijn dat hij zich keurig aan de wet heeft gehouden en dus denken dat zo'n aanklacht geen kans maakt?

Te vrezen valt, dat het tegenovergestelde het geval is. Het Openbaar Ministerie realiseert zich waarschijnlijk maar al te goed dat een veroordeling van Wilders een reële mogelijkheid zou zijn. Ons recht op vrije meningsuiting wordt door de meeste mensen schromelijk overschat, feitelijk is het een farce.

Dit is wat onze grondwet ons garandeert:

Artikel 7
1. Niemand heeft voorafgaand verlof nodig om door de drukpers gedachten of gevoelens te openbaren, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.

(...)

3. Voor het openbaren van gedachten of gevoelens door andere dan in de voorgaande leden genoemde middelen heeft niemand voorafgaand verlof nodig wegens de inhoud daarvan, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.

Klinkt mooi, niet? Er is echter een probleempje, namelijk de slinkse toevoeging behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet. Met dat toevoegsel is dit grondwettelijke recht op slag ondergeschikt gemaakt aan de bepalingen van reguliere wetten, zoals bijvoorbeeld:

Wetboek van Strafrecht

Art. 137c. Belediging van bevolkingsgroep
1. Hij die zich in het openbaar, mondeling of bij geschrift of afbeelding, opzettelijk beledigend uitlaat over een groep mensen wegens hun ras, hun godsdienst of levensovertuiging, hun hetero- of homoseksuele gerichtheid of hun lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie.
2. Indien het feit wordt gepleegd door een persoon die daarvan een beroep of gewoonte maakt of door twee of meer verenigde personen wordt gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of geldboete van de vierde categorie opgelegd.

Art. 137d. Aanzetting tot haat tegen bevolkingsgroep
1.Hij die in het openbaar, mondeling of bij geschrift of afbeelding, aanzet tot haat tegen of discriminatie van mensen of gewelddadig optreden tegen persoon of goed van mensen wegens hun ras, hun godsdienst of levensovertuiging, hun geslacht, hun hetero- of homoseksuele gerichtheid of hun lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie.
2. Indien het feit wordt gepleegd door een persoon die daarvan een beroep of gewoonte maakt of door twee of meer verenigde personen wordt gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of geldboete van de vierde categorie opgelegd.

Nederland kent kortom geen ware vrijheid van meningsuiting. Wij zijn weliswaar vrijgesteld van censuur vooraf, maar wat heb je er aan te mogen zeggen en schrijven wat je wilt als je voor 'verkeerde' meningen vervolgens wel gestraft kunt worden. Feitelijk zou in deze situatie censuur te prefereren zijn, want dan zou je als burger tenminste van te voren aan de overheid kunnen vragen of je mening in dit land verboden is of niet. Nu moet je maar afwachten of een iets te ongezouten mening over bepaalde kwesties je een dagvaarding oplevert of niet.

Wie de bovenstaande artikelen goed tot zich door laat dringen, zal zich realiseren dat je het echt niet al te bont hoeft te maken om voor vervolging in aanmerking te komen. Elke kritiek op bepaalde bevolkingsgroepen, hoe terecht ook, is in potentie strafbaar. Want wat 'beledigend' is en wanneer er sprake is van 'aanzetten tot haat' en 'discriminatie' is natuurlijk volstrekt subjectief. Het enige dat nodig is voor een veroordeling, is een rechter met een gewillig oor.

Geert Wilders zou dan ook zonder probleem voor de rechter kunnen worden gesleept op basis van zijn uitspraken over de Islam. Niet voor niets wordt er door de anti-discriminatie industrie gemopperd dat Janmaat destijds om minder veroordeeld werd. Wilders heeft de afgelopen jaren dingen kunnen roepen die voorheen onmogelijk waren, terwijl er aan de wetgeving toch echt niets veranderd is.

De vergaande vrijheid van meningsuiting die we de laatste jaren genoten hebben, is betaald met het bloed van Pim Fortuyn. De volkswoede en verontwaardiging rond die moord, en later die op Theo van Gogh, heeft de anti-discriminatie sector in het defensief gedwongen.

We hebben echter boven onze stand geleefd. Inmiddels komt de multikulti-kliek weer uit de schulp gekropen en vindt bij justitie tot op zekere hoogte een gewillig oor. Al enige tijd geleden is bijvoorbeeld besloten dat er zal gaan worden opgetreden tegen onwelgevallige uitlatingen op het internet. Enkele internetters die meenden dat uitlatingen gedaan op het Amerikaanse internetforum Stormfront onder de Amerikaanse wetgeving vielen, is inmiddels duidelijk gemaakt dat een Nederlander zich geen burger van de Verenigde Staten moet wanen. Ware vrijheid is voor ons niet weggelegd, ondanks alle huichelarij rond 5 mei ('we vieren de vrijheid').

Wilders aanpakken is echter van een andere orde. Daarvan is duidelijk dat hij spreekbuis is van een fors deel van de Nederlandse bevolking. Voor zo'n gevoelig liggende vervolging blijkt het Openbaar Ministerie vooralsnog terug te deinsen. Van een principiële keuze lijkt hierbij helaas echter geen sprake.

Ten strijde tegen het vrije woord

Twan Huys heeft een stukje televisiegeschiedenis weten te schrijven. De aflevering van de Nova College Tour waarin Gerard Spong besloot om een student politicologie van de Universiteit van Amsterdam bij te staan in zijn dappere strijd tegen de vrijheid van meningsuiting zou voortaan op elke cursus televisiejournalistiek moeten worden besproken. Als voorbeeld van hoe het niet moet, welteverstaan, want zo'n sterk staaltje tendentieuze journalistiek kom je niet vaak tegen.

Wat wil het geval? De Nova College Tour is een programma waarin Huys, te gast bij een Nederlandse universiteit, ten overstaan van een publiek van studenten een bekende Nederlander interviewt. Tijdens de uitzending met Spong, opgenomen in een gebouw van de Universiteit van Amsterdam, kwam het gesprek op Pim Fortuyn. Gevraagd door Huys of Geert Wilders de natuurlijke opvolger van Fortuyn was, voelde de geïnterviewde zich geroepen om dat met wat ferme taal te ontkennen. Wilders maakte zich, anders dan Fortuyn, schuldig aan het "strafbaar aanzetten tot haat tegen moslims".

Die uitspraak ging al redelijk ver, maar het bleek nog maar een voorproefje. Een opmerking uit het publiek over het belang van vrije meningsuiting, was namelijk aanleiding voor Spong om volledig uit de bocht te vliegen. Het ontlokte hem een pedante preek waarin hij met verwijzingen naar de genocide in Rwanda en zelfs de Holocaust op de proppen kwam. De moraal van het verhaal: de Hutu-leiders en Joseph Goebbels maakten ook gebruik van "hun recht op vrijheid van meningsuiting".

Wat te doen om de naderende genocide door Wilders en de zijnen tegen de Moslims te voorkomen? Dat was "nogal simpel", verklaarde Spong met evidente zelfvoldaanheid, ter afsluiting van het staaltje morele zelfbevlekking dat hij zojuist te berde had gebracht, Wilders moest "gewoon" worden aangeklaagd voor aanzetten tot haat.

Dwaze provinciaal of hedendaagse Hannie Schaft?

Zo simpel is dat blijkbaar nu ook weer niet, want de onverbeterlijke ijdeltuit werd prompt geconfronteerd met Timo Eekhoudt, een publiekslid dat zich beklaagde over het feit dat er maar niets gedaan werd met zijn aangifte tegen Geert Wilders wegens aanzetten tot haat. Spong had daar wel een verklaring voor. Het Openbaar Ministerie zou "een slappe troep" zijn, en "als de dood zo bang" voor het verwijt een politieke vervolging te voeren.

Daarmee leek de kous af en ging het gesprek over op een ander onderwerp. Tijdens het vragenrondje aan het einde van de uitzending kwam een student echter terug op de kwestie Wilders en vroeg zich af waarom Spong, gezien zijn felle taal eerder, eigenlijk niet het voortouw nam in de juridische strijd tegen Wilders. Als hij er zulke uitgesproken meningen op na hield, was het dan niet een beetje laf om zijn kwaliteiten als advocaat niet te benutten? Met in het achterhoofd wellicht de hoon en woede die Doekle Terpstra ten deel viel naar aanleiding van zijn oproep om het kwaad Wilders te bestrijden, trachtte Spong zich er nog gladjes onderuit te praten door te stellen dat dat zijn taak niet was. Als advocaat begon hij niet zelf zaken, maar wachtte hij op cliënten.

Helaas voor Spong was dat het moment waarop Huys elke pretentie van journalistieke objectiviteit overboord besloot te zetten. De presentator had zich al lichtelijk dubieus gedragen. Zo informeerde hij op een bepaald moment bij het publiek of er vragen waren over de "koran-flim", maar corrigeerde dat in één adem snel even tot het net iets tendentieuzer klinkende "anti-islam film". Toen Spong iets later even een beetje op zoek naar woorden leek en uiteindelijk nogal slapjes stelde dat Wilders "de hele samenleving op het verkeerde been zette", suggereerde Huys behulpzaam zijn gast het woord "gijzelt" als beter alternatief. Het waren maar kleinigheden, in ieder geval in vergelijking met de schaamteloze excercitie in volksmennerrij die hij ter afsluiting van de uitzending ten beste gaf.

Het lijkt misschien overdreven om over volksmennerrij te spreken, maar dat is toch echt wat er gedurende de laatste minuten van de uitzending voor de ogen van de kijker plaatsvond. Welk ander woord zou het spektakel kunnen beschrijven, van een presentator van een publieke omroep die spontaan besluit om het verzet tegen Wilders te organiseren, door Spong op te roepen om Eekhoudt pro-deo bij te staan en vervolgens ook nog even te trachten om andere publieksleden deel te laten nemen aan de aanklacht?

Een beteuterde Spong overdenkt het verwijt van lafheid

Wat Spong bezielde is een interessante vraag, maar in de commotie besloot hij de uitdaging dan maar aan te nemen en nodigde Eekhoudt uit om hem zijn sofinummer en naam te faxen zodat ze aan de slag konden. Het leverde hem overdonderend applaus uit de zaal op, eindelijk iemand die bereid was de strijd aan te binden met de Geblondeerde Satan.

Toen het tumult bedaard was, leek Huys even een beetje beduusd.

"Dat is volgens mij nogal nieuws, als u pro deo de zaak tegen Geert Wilders gaat aanpakken. Dat betekent dat er juridisch wellicht iets gaat gebeuren."

"You bet your life," was het gespeeld laconieke antwoord.

Aangemoedigd door de flegamatieke houding van zijn gast, besloot de presentator er een schepje bovenop te doen.

"Heeft u meer mensen nodig, of is één genoeg?"

Zonder het antwoord van Spong af te wachten, nodigde Huys, die de smaak nu blijkbaar flink te pakken had, het publiek uit om op te staan als ze mee wilden doen met de aanklacht tegen Wilders. Het grootste deel van het publiek gaf gretig gehoor aan de oproep. Het was een moment om jezelf even in de arm te knijpen. Gebeurde dit nu echt?

Sta op als je Geert Wilders haat

"Geert Wilders, maak je borst maar nat?" vroeg Huys triomfantelijk.

"Als ik Geert Wilders was, zou ik een goede advocaat nemen," antwoordde Spong.

Het frappante is, dat noch Huys, noch de verantwoordelijke personen bij de omroepen die dit programma mogelijk maakten (NPS, NOS en VARA) zich blijkbaar realiseerden dat de normen van verantwoorde journalistiek op tamelijk bizarre manier overschreden werden. In plaats van de genante scène uit de uitzending te knippen, ging men met de zelf gecreëerde opstand tegen Wilders aan de haal. Die avond nog, werd een fragment van de betreffende aflevering van de Nova College Tour, die pas een dag later zou worden uitgezonden, vertoond in de reguliere uitzending van Nova en daarbij gnuivelend als amusant nieuwtje gepresenteerd. Vooral de gezichtuitdrukking van presentatrice Clarie Polak op het moment dat ze na afloop van het fragment nog even in beeld komt, zegt veel. Goedkeurend glimlacht ze over het jeugdig enthousiasme dat haar collega Huys met zijn ongehoorde staaltje van journalistiek activisme had losgemaakt.

Kind van de rekening zijn Spong en zijn naïeve cliënt, die ongetwijfeld snel zullen merken dat de rol van spreekbuis van het verzet tegen Wilders je behalve enthousiaste bijval onder linkse studentjes, ook minder plezierige reacties oplevert. Wat dat betreft kan Terpstra opgelucht ademhalen dat iemand Spong zo gek heeft gekregen om het stokje van hem over te nemen. Spongs ijdelheid zal hem er uiteraard van weerhouden te erkennen dat Huys hem een oor heeft aangenaaid en hij zal er het beste ook wel van weten maken. Als vooraanstaand lid van het kliekje mediageile strafpleiters dat bij voortduring loert op publiciteitgevoelige rechtzaken, zal de aandacht die deze zaak ongetwijfeld gaat trekken veel goedmaken.

Spongs cliënt Eekhoudt blijkt ondertussen het soort student politicologie te zijn waarin de Universiteit van Amsterdam zich specialiseert, een bespottelijke provinciaal die zichzelf in de grote stad de rol van radicaal heeft aangemeten en tijdens hoorcolleges, tot irritatie van zijn medestudenten, docenten lastig valt met citaten van Marx en Engels (anno 2008). Ziedaar de held van het moderne verzet, die door Spong wijselijk al een spreekverbod opgelegd heeft gekregen. Zou Eekhoudt ooit een probleemwijk van dichtbij hebben gezien, of weten hoe het is om te moeten toezien hoe agressieve migrantenjongeren in toenemende mate de sfeer in je buurt bepalen? De vraag stellen, is hem beantwoorden.

Het gezicht van zelfvoldaan links

En Huys? Voor hem lijkt er geen vuiltje aan de lucht te zijn. Hij noch zijn broodheren zijn zich van enig kwaad bewust. Ach, misschien moet Huys ook niet veroordeeld worden, maar juist gecomplimenteerd. Het was namelijk een heel bijzonder stukje televisie, zelden is het verraad van de maatschappelijke elite beter in beeld gebracht. Het enthousiasme waarmee de jonge garde ervan de rijen sloot tegen de spreekbuis van het plebs en de kleinburgerij, maakt duidelijk dat de multiculturele kliek zich weliswaar in het defensief bevindt, maar feitelijk ongebroken is. Niet dat het publiek een multicultureel karakter had, dat was zo blank dat niemand zou kunnen vermoeden dat er in dit land ondertussen hele wijken zijn waarin je nauwelijk nog een autochtoon gezicht tegenkomt. Hoe dan ook, de boodschap was duidelijk: mensen die soulaas verwachten van hun stem op Wilders, hoeven zich dan geen illusies te maken. Goedschiks of kwaadschiks zal de geest terug in de fles worden gedwongen.

Niet iedereen stond overigens op, dat moet gezegd worden. Laten we hopen dat de personen geen gehoor gaven aan Huys' oproep en gewoon bleven zitten toen de meerderheid van de aanwezigen opstond, dat niet deden uit apathie maar uit een iets beter ontwikkeld respect voor het vrije woord en een beter inzicht in de dieperliggende redenen dat zoveel mensen stemmen op politici als Wilders.

Relevante links:
- De volledige uitzending van Nova College TV
- Het Nova fragment