Elke keer als ik Het Dorp van Wim Sonneveld beluister schiet ik een beetje vol, terwijl ik toch echt geboren en getogen ben in een stad in het westen van het land en de tijd die zo weemoedig wordt bezongen ook nog eens ver voor de mijne ligt.
Blijkbaar ben ik niet de enige die zonder zelf het dorpsleven van die lang reeds vervlogen tijd te hebben ervaren, vatbaar is voor het gevoel van nostalgie dat dit nummer zo mooi weet te verwoorden, want Het Dorp stond op nummer één in de Top 100 van het Nederlandse Lied die onlangs door Radio 5 werd uitgezonden.
Diep in ons hart weten we allemaal wel, zelfs de meest verdwaasde vooruitgangsdenkers onder ons, dat er de afgelopen decennia te veel van waarde verloren is gegaan en dat we steeds maar verder en verder afdrijven van wat Nederland ooit tot Nederland maakte.
Het Dorp is overigens de Nederlandse versie van het al even ontroerende La Montagne van Jean Ferrat (voor een vertaling daarvan zie hier).
Diep in ons hart weten we allemaal wel, zelfs de meest verdwaasde vooruitgangsdenkers onder ons, dat er de afgelopen decennia te veel van waarde verloren is gegaan en dat we steeds maar verder en verder afdrijven van wat Nederland ooit tot Nederland maakte.
Het Dorp is overigens de Nederlandse versie van het al even ontroerende La Montagne van Jean Ferrat (voor een vertaling daarvan zie hier).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten